Nieuw Zeeland - zuid eiland

Nieuw Zeeland

Na de laatste camper instructies, kon ook dit avontuur beginnen. Niet vergeten links te rijden en op naar de supermarkt. Zelf koken. Ja dat heb ik na een maand wel gemist. De eerste paar dagen vind je het heerlijk om uit te kiezen wat je wil eten, maar het is een soort heimwee, naar je eigen ding. Met een volle koelkast reden we richting Akaroa. Het ligt op een steenworp van Christchurch (uur – anderhalf) en is waar de franzen het eerst kwamen. Die dachten dat het Christchurch was, maar bleken in een baai terecht gekomen met om zich heen een prachtig heuvelachtig (voor Nederlandse begrippen bergen ;)) landschap. Michelle gaf aan dat het behoorlijk waaide en dat merk je wel met zo`n camper, gelukkig klaarde de lucht nog even op en konden we via de panoramaweg bovenlang genieten van deze woeste omgeving. Aangekomen bij de camping, kon het koken dan echt beginnen, terwijl Michelle ons `nieuw huisje` inrichtte. De laatste hap was net op toen de regen en wind losbarsten. Waren wij blij dat we aan de oostkust zaten. Een combinatie van springvloed, storm en naweeen van een tornado heeft namelijk een groot deel van de westkust lam gelegd. Enorme bomen, delen van de straat en daken van huizen zijn kapot gegaan.

De volgende morgen was het nog steeds niet om over na huis te schrijven. We besloten om richting Geraldine te gaan, aangezien de weervoorspelling daar beter was. En gelukkig kon de korte broek weer aan! Voor het eerst maken we kennis met de snel veranderde weeromstandigheden en de prachtige landschappen. Die als je naar de fotos kijkt, in het echt nog 100 x mooier zijn. Iedereen die in dit kleine stadje stopt, ga even bij de kaasboer langs. Mmmm! Genieten!
Kan het mooier, ja het kan echt nog veel mooier. Je hebt blauw, blauw en heel blauw. Lake Tekapo is om verliefd op te worden. Ook de weg erheen, waar ik de eer had om te rijden, je weet bijna niet waar je kijken moet. Om even de benen te strekken, stapte we verschillende keren uit om even in onze armen te knijpen. Ja dit is echt. Naast het meer is Mount John bekend om zijn sterrenkundiglab en ongelovelijk uitzicht. Een stop is echt een aanrader. Het doel was het bereiken van het volgende meer; Lake Pukaki. Het wordt bijna eentonig als ik zou omschrijven hoe mooi dat is. Straal blauwe hemel met uitzicht op de Mount Cook (de hoogste berg van NZ). Besloten we om op een gratis camping te overnachten aan het puntje van het meer, wat een uitzicht. Tegen de avond werd de lucht langzaam rood en was het adembenemend om de witte sneeuwtoppen samen met de blauwe meer en de rode gloed te zien.

De weg naar het dorp Cook was geen straf. Een paar verschillende wandelingen gingen richting de gletsjer. Het is trouwens heerlijk rijden, veel keus heb je qua wegen niet en alles staat super aangegeven. De temperatuur duikelde naar beneden en helaas betrok het, waardoor we afzagen van een helicopter vlucht. We besloten naar Omarama te gaan. Een kruispunt, waar we konden kiezen tussen zuidwest of het oosten. Per toeval kwamen we langs klei kloven. Een natuurlijk erosie proces wat spectulair hoge dikke klei kloven gemaakt had. Door de weersomstandigheden kozen we voor zuidwest en kwamen we in Wanaka. Een paar kilometer voor het dorp was een de Mount Iron, die een prachtig zicht geeft op de stad Wanaka, het enorme meer en de prachtige bergen erachter.

Een plek om twee nachten te blijven en te ontdekken met de mountainbike. Waar we er vanuit gingen een bijna saai rondje langs het water, bleek zeer afwisselend. Een grind / stenen track, deels door open vlaktes langs het water, deels door oerwoud achtig bossen. Met genoeg gelegenheid om je even op een stukje stand te laten vallen voor een picknick, helemaal alleen. Na een paar uurtjes kwamen we moe en voldaan aan bij de touristen info. - Naast dat het land bijna geen gratis wifi heeft, wat ook wel relax is. Bieden ze gratis een super service met boeken en informatie, ook over gratis wandelingen. Het is niet alleen maar gericht op verkoop. – We hadden ons oog op een andere helicoptervlucht laten vallen. Over het Fjordlandschap. Het regent er ongeveer 200 dagen per jaar, maar uitzonderlijk zou het de komende 3-4 dagen mooi worden. Een kopje thee later, was het plan gesmeden. Morgen gaat het gebeuren! Trouwens de eerste nacht hadden we nog last van huisdieren. Wat er voor zorgde dat ik midden in de nacht gewapend met een bus haarlak en een vork letterlijk Tom en Jerry
speelde. Muizen. Die je hoorde knagen en rond hoorde lopen, en het ergste nog 15 cm van mijn hoofd opdoken. Één grote en één kleine konden we verjagen, maar minimaal één heeft gratis bij ons geslapen. Na een gebroken nacht, was onze ochtend gymnastiek; de hele camper uit elkaar en schoonmaken en gaten stoppen. Tot nu toe gelukkig geen gratis logiers meer gehad.

Toch wel beetje zenuwen. Als er iets is waar Michelle haar ogen van gaan stralen zijn het helicopters en vandaag ging het dan echt gebeuren. We schrokken toen we werden gebeld, ze hadden namelijk gezegd; geen bericht is goed bericht. In dit geval bleek bericht, nog beter bericht! Het ander stel had een andere vlucht geboekt, een langere, en wij werden daarom gratis geupdated.

Wat bizar, verticaal opstijgen, neus naar voren en gas. Vet leuk, we werden gevlogen door Charlotte, die van mijn leeftijd is. Echt wel stoer. En daar kwamen de fjorden. Groene bebosde tropische bergen, met de een na de andere waterval, meertjes en de Tasmanzee. In de vlucht waren twee landingen waar we uit konden stappen en het idee hadden op het dak van de wereld te zijn. Zo veel rust, zo inmens groot en mooi en en en... Het is niet te beschrijven. Michelle haar mondhoeken zaten bijna naast haar wenkbrauwen en het is me nog niet gelukt om die ogen zo te laten twinkelen. Wordt misschien toch maar tijd, de bruiloft te concretiseren :p.

Terug op de camping (in Te Anau) kwamen we bekende tegen van de eerste paar dagen. Het is zo leuk om verschillende stellen elke keer weer te zien of met de nieuwe buren wat informatie uit te wisselen. De volgende morgen ging om 6 uur de wekker en in de morgendauw reden we naar de Milfourd Sound. Het was tijd om de fjorden vanaf het water te zien ipv uit de lucht. Met een relatief kleine boot, vaarde we door het landschap en we hadden één van de mooiste dagen van het jaar. De speaker vertelde vanalles over de omgeving en geschiedenis. Poserende zeehonden, lagen lekker te zonnen op de rotsen. En uit het niets zagen we 10 – 15 kleine fontijntjes in de verte die onze kant op kwamen. Dolfijnen, wat een mazzel, hij had ze al weken niet gezien. Daarna maneuvreerde hij zijn boot onder een van de grootste watervallen en liet ons het water drinken. De mensen die vrijwilloig voorop bleven staan werden bijna weggespoeld door de enorme kracht.

De terugreis nodigde op verschillende punten uit om een foto te maken en je kan hier overal fantastische wandelingen maken. Heerlijk om uit te stappen en het gevoel te hebben dat je alleen en één bent met de natuur. Precies daarom en het aanhouden van het mooie weer hebben we twee dagen bijgeboekt. Wassen, shoppen, ontspannen en twee delen van de Kepler Track lopen. Heerlijk! Misschien vanavond nog in de hottop, met uitzicht over het meer (ja ook hier stadje/dorpje aan het meer). Morgen gaan we naar Queenstown en daarna richting de West Coast, die gelukkig weer open is. Tot de volgende keer!