De eerste maand!

De dagen gaan sneller dan mijn hoofd bij kan houden. Het lijkt maanden terug dat ik aankwam met pap en in een korte broek het Zurich meer om fietste, maar werkelijk waar nog geen maand terug.
Hectisch, veel, spannend, nieuw, papierwerk en weer aan het werk. Wakker worden met een topzwaar hoofd is dan ook niet zo verwonderlijk. Wel betrap ik me er nu al op dat je zo snel aan dingen went. De eerste dagen is het gek en vraag je je af waarom mensen zo leven en iets doen. Maar na een paar dagen gebruik je zelf ook het woord ‘tiptop’ zeg je ‘en guete’ bij het eten en proost je bij elke keer als je glas volgeschonken wordt. O ja en is het niet erg?! Wakker worden en denken: ‘Gute Morgen’.
En om de een of andere reden drink ik hier ‘onze Spa Rood’ (wasser mit Kohlensäure), wat hier trouwens spa blauw is. Misschien ben ik meer kleur dan smaak georiënteerd..
Zwitserland, laten we het daar over hebben, mijn nieuw ‘locatie’.
Mijn woonplaats, Rapperswil, een super mooi stadje wat van alle luxe is voorzien. Aan de ene kant groots en aan de andere kant kneuterig. Het shopping centrum is van buiten modern maar niet opzichtig aanwezig en binnen doet menig ‘shoppaholic’ een huppeltje. En het is kneuterig in de zin van smalle wegen met oude huizen met leitjes, hoogteverschillen en een kasteeltje en kasseien. Het ligt aan het Zurich meer en wordt door een zeedam verbonden met Pfäffikon. Waar een mooie wandelroute over het meer is.
Het is wel even wennen, maar ‘s morgens loop ik naar de parkeergarage onder het woningcomplex en druk op mijn autosleutel waar mijn nieuwe vriendje zijn lampen twee keer knippert. Hij heeft er zin in, de komende 32 km is vooral klimmen. Over de zeedam, autobahn en dan klimmen maar. Met een ontzettend mooi uitzicht op het meer en aan de andere kant de bergen met sneeuwtoppen slingeren we door kleine dorpjes naar een het kleine plaatsje Unteriberg. Waar in het Altersheim de praktijk is gevestigd. Zowel mensen uit het Altersheim zelf als mensen uit het dorp komen voor een fysio behandeling of om te sporten.
Kan niet anders zeggen dat ze allen zeer vriendelijk zijn en mij met open armen ontvangen. Lukt het niet op het Swissduits, gaan we over op (wat voor) ‘Hoog Duits’ door moet gaan. En kan je zeggen aan het eind van de werkdag is het een combinatie van ‘Nederlands-Duits-Zwitsers handen- en voetenwerk’. Maar ook dat gaat verbazingwekkend snel. Van een paar worden tot hele zinnen.
Vorig weekend met een oud studiegenootje een weekendje bijscholing in Duitsland. Het lijkt aan de ene kant of alles kan en gaat. Het was vanmorgen zeven uur en de ogen waren open. Een paar uur later kan het weer voelen of ik geen stap meer kan verzetten. Ik geloof dat mijn adrenaline level de afgelopen weken boven het toegestane doping level ligt, dus wedstrijden zal ik maar even niet aan beginnen. Goed, dit was even een update voor dit moment. Schönes Wochenende!