Zwiterserland

Veertien september, dat betekend dat ik al vijf maanden door de bergen rij met mijn auto. Nog steeds zes keer mij omdraai als ik bij Schindelleggi de berg op rij en bijna tot Zürich aan kan kijken. Dat de wanhoop die ik zo nu en dan in het begin had, met die enorm lastige taal (wat eigenlijk wel meevalt maar als je je niet goed verstaanbaar kunnen maken en alles kunnen begrijpen is het zeker lastig) langzaam minder word.
Gisteren een korte bespreking met mijn Chef (of wacht.. baas, werkgever) gehad. Precies dat gebeurde gisteren ook. Nederlands gesprek met zwitserduits en duit er door heen, laten we het nedz-taal noemen. Dus am anfang.. eh aan het begin. Ja oke.. het wordt tijd om maar weer eens te telefoneren met het thuisland, Holland. Wat wij Nederlanders (haha dat klinkt wijs) heel grappig uitspreken. Je leert een hoop als de ander Nederlands leert en jou dus papegaait. We spreken land, van Holland, uit alsof we een aardappel in de keel hebben en de klank gaat enorm omlaag. We kijken toch niet neer op ‘ons land’, he?! Gal (het Zwitserse he)
Het leuke van een taal leren, oehj dat ik dat nog eens zeg, is dat je in je eentje veel lol hebt. Het valt je namelijk op wat mensen veel zeggen. Iedereen heeft een soort eigen minitaaltje. Zo zegt mijn baas op zijn zwitserduits veel is het waar? Zegt een vriendin erewoord? En schijn ik veel werkelijk? te zeggen. Het leuke aan dit soort waarnemingen is dat je woorden en zinnen aan mensen koppelt, wat hele leuke combinaties oplevert. Zo zegt de vader van Michelle op één van de meest gemeende manieren Catastrofaal, nein... Die tekst koppel ik dan aan die persoon, terwijl het eigenlijk wel meevalt hoe vaak hij dat zegt. Het zal er aan liggen dat ik bepaalde woorden van bepaalde mensen leer, omdat ze het grappig uitspreken, meer gebruiken of nouja wat zal het zijn.
Zo moet ik ook elke keer lachen als een oude boer bij mij komt, beetje hardhorend, lichtelijk ontploft haar dat doorgaat zelf nog uit zijn oren in lengte doorgroeit. En dan serieus op zo’n zitbal zit en vraagt: bent u tevreden? Ten eerste geëerd dat ik nu al ‘u’ mag heten en nadat hij dat gezegd heeft: Cappito! Nu ik het schrijf, super grappig. Maar jullie merken, ik heb waarschijnlijk alleen lol; veel lol in je eentje;)
Trots, Stolz, dat zijn de Zwitsers zeker op hun land. In die vijf maanden geeft iedereen tips waar ik heen moet, wat ik absoluut zien moet, moet beleven, proeven.. noem het maar op. En ik moet zeggen, ik zit nog steeds als een klein kind in de auto, luege (kijken) naar de bergen. Van de bijzondere en mooie oude stedencentrum, tot ongelofelijk mooie uitzichten, bergweggetjes en seeen (dat begrijp ik dus niet van Duits.. ze draaien de zeeën en meren om..). Aan de ene kant alles super modern en georganiseerd aan de andere kant was het gisteren veedag in het dorp waar ik werk. 700 koeien door de straten, verkeer totaal gestremd. Traditional; een grote boer heeft hier 35 koeien en een alp. Alle koeien voorzien met bel, en hoe ouder en beter de koe, hoe groter de bel. En dan de accordeon, de werkelijke Zwitserse liederen en dan die traditionele kleding en vergeet het jodelen niet.
Dit weekend hebben we niets, tenminste dat was tot gisteren zo. Tot Michelle thuis kwam en aangaf dat we toch nog wel even de mountainbike wedstrijd van een oud buurjongetje kunnen kijken en dit en dat en.. Einde van de dag: belande we ergens boven op een berg na een mooie fietstocht met een hartslag ver boven de honderd en een stel rode wangen. De lucht betrok wat enorm mooie beelden opleverde. Snel wat drinken en met een noodgang de berg af. Dat is toch een voldoening nadat je zwetend op de fiets omhoog bent gereden.
Volgende week Iron Bike in het gebied waar ik werk en begin november in een mooi gebied 10 km rennen.
Al met al de maanden vliegen voorbij. Word volop geëntertaind van citroen oldtimer dag, trouwerijen, slapen in alphutten tot mooie wandelingen en mountainbike tochten. Schrijf snel weer!
Bedankt voor alle lieve berichten, appjes en via via berichten. Ik waardeer het enorm!