Phu Quoc - Ho Chi Minh - Singapore - Christchurch

Phu Quic

Vliegen kon je het bijna niet noemen, want in 35 minuten waren we geland en opgestegen. En op de een of andere manier was mijn hoofd ingesteld op schoonheid, palmbomen en witte stranden. Maar de taxi rit haalde me even uit deze droom, zijn rechter hand was namelijk verbonden met de toeter en niet met het stuur. We zijn en blijven in Vietnam!

Phu Quic is een eiland wat vooral om zijn luxe hotels aan het strand bekend staat. En idd het ene na het andere hotel, maar dan ook wel echt witte stranden (10 meter breed), warm zeewater en massage aan het strand. Wat dan weer het tropische gevoel terug haalde. Zeker een paar dagen later op het moment dat ik een massage kreeg.

Zelf hadden we een heerlijk appartementje op zo`n 7 minuten lopen van het strand en uit de drukte vandaan. Helaas zette de buikproblemen bij mij door en was het wel erg fijn om even ons eigen plekje te hebben. We hadden 5 dagen geboekt en konden we in etappes toch nog het eiland ondekken en van het strand genieten.

Dus daar gingen we weer, met zijn tweeen op de scooter op weg naar de watervallen. Het was een avontuur om er te komen, omdat er geen wegwijzers zijn en het in bebosde deel van het eiland was. Na drie kwartier gaten, zandwegen, plassen en met behulp van Maps.me kwamen we bij een dichte poort, werkzaamheden. Gelukkig was er echter nog een soort noodingang gemaakt en liepen we door de jungle naar de watervallen. Het suriname gevoel was door de temperatuur, luchtvochtigheid en natuur een feit. Het enige was dat het ietsjes te weinig geregend had. Alsof je op zoek bent naar een dier zo groot als een olifant en dan komt er een tekkel aangelopen. De rotsachtige omgeving was wel erg mooi en soms is het avontuur zelf ook leuker dan de bezienswaardigheid.

Die dagen hebben we de scooter gebruikt om kriskras het eiland te bekijken. De cocosnoot gevangenis, waar in de oorlog vooral de hoogste rangen van het noord vietname leger gevangen werden gehouden. Ongelovelijk hoe ze in kleine kooien of dichte zeecontainers werden gestopt. Stil en met een raar gevoel in ons buik reden we weer weg.
Dat het eiland echt alleen wordt gezien als strandvakantie kuurood kon je zien aan de nieuwe wegen en de bouwplannen. Het oerwoud wat er nu nog is, maar is waarschijnlijk in enkele jaren verdwenen. Zo blij om te zien in het binnenland dat de lokale mensen een huisje konden bouwen. Zo bijzonder is het om van deze mooie natuur en vietnamese grond een soort touristenfabriek uit de grond te stampen. De conclusie van de vijf dagen is dat we met volle teugen hebben genoten van het strand, de oceaan en de massage aan het strand. Een hele leuke sfeervolle bar, met cocktails, goeie muziek en entspannen gezichten (wel europese eigenaren). En dat het eiland zelf naast zon, zee en strand helaas niet veel te bieden is en de lokale bevolking en de touristen ver van elkaar zijn verwijderd.

Ho Chi Minh

Vanaf Phu Quic hadden we 2 nachten geboekt in District 1 van Ho Chi Minh. Het overtrof eigenlijk al onze verwachtingen. Een prima verblijf, in een zijstraatje en direct achter een buisende straat waar ook de lokale vietnamese zich bevonden. Aan de andere kant was een park waar ze savond sporten zoals badminton, dans en een soort voetbal deden. Een gezellige ontspante sfeer. De wegen zijn een stuk breeder als in Hanoi, wat het iets makkelijker maakt om je voor te bewegen.

De buikklachten waren weg, alleen krijg ik een uitslag en jeuk. Eerst alleen bij mijn ellebogen, maar de dag erna werd het alleen maar meer. De conclusie na de dokter was een allergie op een infectie. Maar wat precies kon hij niet zeggen. Het zorgte er helaas voor dat onze plannen om nog naar centraal Vietnam te gaan in het water vielen. Vooral omdat het ondanks de medicijnen het erger werd. Een tweede kliniek gaf een ander medicijnen en na een enorme uitbraak in de nacht, ging het daarna beter. Ook de Mekong Delta was voor mij nog te veel en Michelle wilde niet alleen gaan (met de onzekerheid of het weer plotseling uitbrak). Het verblijf was erg meelevend en we kregen voor het zelfde bedrag een grotere (3 persoons) kamer waar kon slapen en goed gebruik van mijn e-reader heb gemaakt. Ondanks de uitslag gaf de arts aan dat ik wel naar buiten kon, maar even op ons gemakje. Doordat we opeens ipv anderhalve dag nu 5,5 dagen hadden konden we het rustig aan doen. We hebben allerlei verschillende tentjes uitgeprobeert, waarbij het indisch eten om de hoek met charmante jonge bediener het meest in de smaak viel. Het daktarras restaurant, ook om de hoek gaf savond een heel mooi uitzicht over de gehele stad.

Het oorlogmuseum, was net als de gevangnis op Phu Quoc, zeer indrukwekkend. Vooral omdat ze ook veel met beelden werken en we enige gebieden dus en gebouwen dus ook onderweg gezien hebben.
Dan zijn we natuurlijk ook naar de markt geweest. Zoveel vastgeklampt en smekende ogen heben ik lang niet gezien. Ja alsjeblieft, 20.000 dong extra (ongeveer een euro). Het afdingen kon beginnen en dat ik wel het fijne aan het eind van de tour dingen kopen. Je kan een beetje inschatten dat ze meestal 50 % te veel vragen.

Singapore

Met overvolle backpacks vertrokken we richting Singapore. Of tenmiste, het was nog even een belevenis, omdat iemand tussen de Gate en de startbaan iemand vanwege medische redenen eruit moest. Je moet alles maar beleefd hebben, uiteindelijk een uurtje meer of minder komt ook niet meer eropaan. Maargoed in Singapore een mooi hotel met zwembad en goeie bedden centraal gelegen. We sliepen als ossen en vooral door de dikke gordijnen en airco was het erg fijn. Zelf een kleine fitness had het, dus aan het eind van de dag nog even het lichaam wat bewegen. We bezochen de Aarab Streeth en Bugis. Een enorme markt, waar heerlijke vruchten te koop waren. Gunde ons een avond italiaans eten en werden bij de Marina Bai getrakteerd met een geweldige lichtshow met muziek. Met als achtergrond de wolkenkrabbers en een mooie sterrenhemel, was het een fantastische dag. Het was heerlijk om in Singapore ook zon en blauwe hemel te zien, wat ons een maand geleden helaas niet toe kwam.

Gardens by the Bay is fantastisch om te zien. Alsof je ver weg van de stad bent, grote bomen en planten. Werden we nog even getrakteerd op een tropische regenbui en wat donder, wat een mooie speciale sfeer gaf. Blauw aan de ene kant en donker grijs/zwart aan de andere kant.
Het was echt een soort oplaadpunt en tussenstation. Vietnam achter ons laten en de laatste dingen voor Nieuw Zeeland nog regelen. Zoals het inchecken van de camper, het lijkt wel een vliegtuig ;)

Nieuw Zeeland

En dan ging het de 29e verder. Met de metro naar het vliegveld. De touristenkaarten afgeven en weer inchecken. En dat dan de laatste keer voor de komende 7 weken. Ook nu hadden we nog even een wachtmomentje. Het geplande vliegtuig was toch stuk, gelukkig waren wij er nog niet in. De crew wel en de bagage en het eten ook. Dus naast een uurtje wachten was het vooral voor de werknemers een enorme stress. Met een filmpje een drankje en wat eten en een paar uurtjes de ogen dicht kwamen we dan aan in Nieuw Zeeland. Christchurch.
Strak, maar dan ook echt strak blauwe hemel en de kachel stond goed aan. Puffend kwamen we aan in het hotel, wat nogal bijzondere kamers had. Plek om iets op te bergen was er eigenlijk niet, het bed was half in de lucht en onze douche en toilet net een spaceshuttle. Trouwens even terug naar het vliegveld. Je hebt 4 tot 5 controlles, zelf met hond voordat je eindelijk naar binnen mag. Zelf een appel mag niet mee en staat een boete van 400 nieuwzeeland dollar op. Kwamen we met een opluchtende zucht naar buiten en krijgen we van een geheel onbekende een bijna volle simkaart in onze handen gedrukt. Ik moet over een een uur vliegen en jullie kunnen het vast gebruiken, dikke prima!

Het tijdverschil was 5 uur met Singapore en na zo`n vliegtuignacht voelt de dag dan wel erg lang aan. Michelle had contact gezocht met Fabio (neef van vrienden uit Zwitserland) en dat was de optimale afleiding. Sightseeing stad en de `huisberg` op. Waar je meteen al wist, dit is een heeeeel mooi land. Bij zijn schoonfamilie zaten we een uur later met 8 man aan een bbq, fantastisch. Hierdoor hielden we het toch vol tot een uur of 11 wakker te zijn en hebben we gister nog even een rustige dag gehad. De botanische tuinen bezocht en de stad zelf ontdekt. Vooral het museum is heel leuk ingedeeld, met elke kamer totaal andere dingen. Savonds had Fabio me uitgenodigt om mee te voetballen, ja waarom ook niet. Op een voetbalveldje waar veel verschillende nationaliteiten zich treffen hebben we anderhalf uur partijtje gespeeld. Heerlijk hoe makkelijk ze contact maken en hoe ontspannen de sfeer is.

Fabio heeft ons nu bij de camper verhuur afgezet, waar we iig even wat geduld nodig hebben. Een goeie gelegenheid om wat te schrijven. Heb mijn belofte om fotos te posten niet waar gemaakt, maar was even belangrijker om weer gezond te worden. Als iemand graag fotos wil zien, stuur maar even een berichtje dan stuur ik Michelle haar blog. Die heeft al wel de puf gehad. Tot de volgende keer!