3 maanden zijn al weer voorbij!

Zo, dat is een tijd geleden! Dus bereid jullie voor op een lang verhaal die in vogelvlucht bij de leuke dingen stilstaat.
Beginnend na het vorige verhaal, hebben we de eerste weken vooral een beetje rustig aan gedaan qua trips. Moest nog een hoop verslagen maken voor de studie en daarbij was het gewoon vier volle lange dagen stage lopen per week. Het uit eten gaan etc werd een beetje standaard hier, dus de meeste dingen werden wat minder ‘nieuw’. Omdat we de weekenden vrij hadden zijn we wel meer het uitgaansleven gaan ontdekken. Dus het eerste mooie verhaal dan maar. We zitten met zijn zessen op het balkon, eigenlijk geen zin in een gesprek, maar we ’moesten’ uit. Het kan niet dat wij na een aantal weken de kroegen nog niet van binnen hebben gezien. Dus laten we een spelletje gaan doen. Wat inhield dat we na 10 minuten hoofd- schouder – knie en teen in het Duits aan het doen waren, de tafel van negen werd geschreeuwd en Schade Japan alles ist vorbei! Het was namelijk WK tijd en dat is hier net zo gevierd als in Nederland! Daarna naar de Zsa Zsa Zsu een leuke discotheek. Waar het personeel eerder weg was dan wij om 8.00 uur smorgens. Geen taxi meer te krijgen. De bussen reden tot de waterkant, dus stonden we dan. Niet geheel nuchter, 15 minuten met de auto verwijderd van huis. Ik helemaal moe en het enige wat ik wilde was naar bed. Marjolein paraderend over het busterrein elke buschauffeur over te halen om ons voor 10 SRD naar huis te brengen. Daar hadden ze dus geen zin in, balen. Uiteindelijk zegt ze: Ja ik bel Imro!!, de huisbaas. Die was heel gelukkig (uhm) met twee in de olie zijnde meiden. ‘Ja eh.. maak hier geen gewoonte van ja!’ Staat een grote Creool voor je; ‘Ja is goed Imro!’ Háá eindelijk bed, slaap!
Genoeg gefeest natuurlijk met alle WK gekte. Alle bakra’s en boeroe’s in het oranje gekleed. Half Suriname in het geel en groen van Brazillië. Wat mooi dat Nederland won toen! Feest, feest en nog eens feest! Het is wel zo dat Surinamers niet echt voor een land zijn. De helft is voor Brazilië, maar die lagen er uit. Dus die waren hoe dan ook tégen Nederland. De andere helft ging zich toch maar in het oranje kleden. Maar het rare is dan wel weer, dat tijdens de finale ze in het oranje zitten. Wint uiteindelijk Spanje staan ze in hun oranje shirt te feesten. Goed.. Surinamers..
Maar het WK heeft een maand geduurd en daarin is natuurlijk genoeg gebeurt. Zo zijn we op een middag met een superdeluxe speedboot de Suriname rivier op gegaan. Via via bij gekomen, helemaal gratis. Stel je voor 7 vrouwen in bikini met 1 pik zwarte neger. Gelukkig is alles goed gegaan, super aardige man. Één van de meiden kende hem. Zo stoer, die speedboot had echt pk’s! Met koelkast, leren bekleding noem maar op, luxe! Als klap op de vuurpijn nog achter de boot gehangen, super stoer. Even later kwamen de dolfijnen ook, dat is echt heel vet! Voor het eerst dolfijnen in het wild gezien!
In diezelfde week een fietstocht gemaakt naar commeweine, dat is aan de andere kant van de Surinamerivier. Daar wonen vooral Hindoestanen en Javanen op oude plantages. Nog langs een oude koffiefabriek geweest. Het is een stuk minder ontwikkeld dan de stad, bijna nog geen wegen geasfalteerd, water kan je niet uit de kraan drinken etc.
In die weken zijn we ook naar het casino geweest, waar je geheel gratis drankjes, sigaretten en hapjes kan bestellen. Daarnaast staat er op een balkon een groep vrouwen in verschillende tenues zich geheel uit te sloven. Als je dan om je heen kijkt in het casino zijn het vooral Chinese vrouwen die geld erin gooien als water. Het is net of ze een enorme ton water hebben opgevangen door een stortbui en die zo snel mogelijk weer leeg moeten gooien. Toch handig die casino’s om al het duistere geld hier wit te wassen. Daarbij heb je een mooie avond met gratis eten en drinken, wat wil je nog meer!
Ik weet niet of ik het verteld heb, maar in die tijd hebben we ook een nieuwe huisgenoot gekregen, Laura. Sindsdien gaan we een stuk meer uit eten en feesten, goede invloed dus haha! Nee echt een topmens! Een vriendin van haar is er nu ook een maand, Irene. Op een gegeven moment werd het wel druk in huis. Marije kwam twee weken, Irene dus een maand, Stefan (vriend van Marjolein) drie weken en Inge (vriendin van Gerry) vijf weken. Die hebben elkaar ook allemaal gezien, dus de tijd met zijn tweeën in huis was voorbij! Gerry en Inge wonen ergens anders, maar die zijn hier dagelijks te vinden, drukte! Daarbij is Amir, een Javaan, hier bijna dagelijks. Super gezellig en aardig.
Met Marije samen heb ik de eerste week vooral Paramaribo verkent. Ik moest zelf nog vier dagen ‘s morgens stage lopen, waardoor we vooral smiddags dingen konden doen. Omdat we allebei een drukke tijd achter de rug hadden, was dat ook vooral weer bijkletsen en relaxen. Op vrijdag zijn we vertrokken naar Palumeu. Je vliegt met een super klein vliegtuigje ongeveer anderhalf uur. Dan zie je echt dat Suriname alleen maar bos/ oerwoud (broccoli) is met af en toe een afgegraven stuk zoekend naar goud of bauxiet. Dan daalt het vliegtuig opeens en zie je midden in het oerwoud een stuk gekapt, de ‘landingsbaan’ (veredelt grasveld). Met daarnaast nog een paar huisjes. Welkom in Palumeu! Het is zo bizar. Er is daar gewoon nog nooit een auto geweest, wegen bestaan niet, telefoon is er niet laat staan internet! Daar wonen drie soorten indianen in een dorp bij elkaar, waar door een Nederlandse vrouw een school is neergezet. De mensen luieren vooral, vangen vis (hun eten, want is alleen superklein supermarktje met wat nooddingen), gaan het bos in voor hout en ander eten. We zijn met een boot het water op gegaan en er uit gesprongen. Watervalleen gezien en onder gestaan en in stroomversnellingen gezeten. De natuur is echt overweldigend. De bomen zijn net allemaal weer anders groen en mega mega mega groot. We hebben jungle tocht gedaan en bomen geproefd. Een boom tegen malaria, betadine boom, knoflook boom, peper boom etc etc. We kwamen zelfs de viagraboom voor mannen en voor de vrouwen om alles strak en mooi te houden ook een boom. De vrouwen daar zitten serieus drie keer per dag in een badje om alles er florissant uit te laten zien,haha! Daarnaast natuurlijk super veel dieren; koningsaasgier, brulapen, krabben (!), giftige kikker (30 cm groot!!), vogelspinnen etc etc. Door lokale mensen hebben we leren pijl en boog schieten, heel leuk. Zijn we het dorp in geweest en hebben we een berg beklommen zodat we uitzicht hadden op dat enorme oerwoud. Daarnaast natuurlijk de ideale slachtoffers om aangevallen te worden door muskieten (ja muggen). En als kado heb ik de week erna last gehad van grasluis, wat betekend dat je ongeveer dood gaat van je jeuk. Gelukkig helpt een allergie pil en een potje waar met grote koeienletter VERGIF opstaat. Lekker op de huid smeren en de jeuk is weg! We moesten een dag langer blijven omdat het in Paramaribo zo stortregende en slecht weer was, dat we geen verbinding konden maken. Tsja je kan ook niet even mailen of bellen natuurlijk;) Dus dat werd een dagje langer relaxen. Heb als de beste leren hangmatteren, kan naast slapen en liggen ook koprollen en op zijn kop draaien. Ook hebben we nog gevist en dan hangt er opeens een piranha van zo’n halve meter aan je haak, slik! Wat een kaken, een tak ging zo door de midden. Moet je voorstellen dat die gids hem binnen haalt zijn vingers in de ogen van de levende piranha prikt en rustig een plank van de boot optilt en hem er onder gooit. Heel fijn dat je dan nog een uur in een boot moet zitten waar zo afentoe de planken omhoog komen omdat er een grote piranha spartelt. Al met al een super mooie ervaring, haha. Ik voelde me wel echt toerist op het moment dat je dan door zo’n dorpje wandelt, maarja toch een mooie ervaring. Helemaal dood gelachen dat wij op paddentocht gingen en Marije een enorme pad wil oppakken en de gids heel droog zegt: ‘Ja ze zijn nogal giftig, als ze steken kan je dood gaan.’ En Marije was opeens 2 meter naar achter was en 30 cm boven de grond zweefde. Ook op 30 cm van een vogelspin staan, is toch niet een van mijn hobby’s heb ik toch wel gemerkt.
Na vijf dagen Palumeu zijn we met zijn allen naar Berg en Dal geweest. Klimmen en klauteren. Abseil maken over de Suriname rivier. En natuurlijk ook een op zijn kop hangen, hoe leuk! Een kano tocht gemaakt, heel mooi tussen de bergen en het groen. Maar natuurlijk ook gek doen, hoe dan ook iedereen gaat om. Dus stel je voor vier vrouwen die aan een boot lopen te trekken van de gids, maar hij ging om! Het is daar zo rustig en stil, heel bijzonder. Daarbij ook nog een rondleiding gehad over de geschiedenis van berg en dal, indrukwekkend. De graven bezocht boven op de berg. Dat is wel echt mooi van Suriname, er is genoeg in het verleden gebeurt en de meeste gidsen kunnen het boeiend vertellen! Die avond naar Braunsberg, de hoogste berg van Suriname, pik donker. Natuurlijk geen lantaarnpalen en geen asfalt. Gaten waar je in begraven kan worden en afgrond waar je gewoon 100 meter naar beneden kijkt. Goed mijn huig ging afentoe wel heen en weer. Vooral met het besef in mijn achterhoofd dat ik over 3 weken het op ga mountainbiken met mijn stage. Daar hebben we gewandeld (gedaald en geklommen) na de watervallen toe, heel erg mooi. Gelukkig was het zo warm dat naast de Irene en Leo waterval. Er spontaan een Ilse, Marjolein, Inge, Stefan, Gerry, Irene, Marije en Laura waterval was ontstaan op de hoofden en ruggen van de desbetreffende personen. Gezellige groep, alleen maar vrienden dus super mooi. Uitzicht op het brokkoponomeer. Het heeft die nacht wel echt superhard geregend (stortregen), echt met bakken uit de hemel. Waardoor de stroom het niet deed, dus gezellig knus bij de kaarslicht een Parbobiertje en een goed gesprek;).
Maandag was het dan al weer tijd om Marije op het vliegtuig te zetten. Oke, geloof dus nooit meer je vriendin als ze zegt dat ze om 18 uur vliegt. Het was namelijk 22.00 uur, heel fijn.. Wat ga je doen. Uiteindelijk zijn we toch maar eerder naar huis gegaan en haar achtergelaten. Ik had diner met mijn stage en Marjolein had een avond met haar vriend gepland omdat ze geslaagd was. Daarbij voelde ik me al een paar dagen niet geheel fit. Wat ook bleek de rest van de week want ik heb met dengue (tropische ziekte) op bed gelegen. Hoge koorts, hoofdpijn, keelpijn, hoesten etc. Daarnaast ook nog diarree, dus na een week plat te hebben gelegen en dus de WK finale vanaf de bank te hebben gezien een paar kilo lichter. Wel genoeg mensen die voor mij zorgde elke uur wakker gemaakt werd en gedwongen werd om water te drinken. Koorts, zweten en dit warme klimaat helpt niet echt mee tegen uitdroging. Vorige week langzaam weer begonnen met wat doen. Nog steeds heel veel slapen en mijn opgebouwde conditie is geheel weer weg.
Momenteel ben ik druk bezig met mijn project. Mijn stage is afgerond met tataatatatatatda een 9!! Dus dat hebben we zeker wel even gevierd! Ben nu veel thuis aan het werk met van alles en nog wat. Van het weekend over de brug naar commeweine gefietst, daar wordt het kamp gehouden. De mensen daar ontmoet en gesproken en ze zijn allemaal erg enthousiast. Van 28 aug – 3 sept is het kamp voor kinderen met overgewicht en heb er echt heel veel zin in!
Afgelopen maandag hebben we een dolfijnentour gedaan, heel erg leuk! Waren vijf dolfijnen en soms op 5 meter afstand. Daarbij nog over een strandje gelopen. Oeh.. dat was echt net Texel, wel even momentje dat je denkt. Tsjonge zit hier nu al drie maanden zou het niet erg vinden om even naar huis te gaan. Maargoed ik heb hier nog een superleuk project dat ik moet leiden en ik heb nog niet alles gezien wat ik wil zien. We zijn trouwens op dolfijnentour geweest omdat het Marjolein haar laatste dag was. Die is naar drie maanden nu nog op vakantie naar curacua en dan naar huis. Wel even wennen. Zeker omdat iedereen (huisgenoten etc) binnen twee weken naar huis vertrekt en nu dus allemaal vakantie hebben. Maargoed ik heb al geregeld dat ik in een ander huis kom. Daar zijn weer nieuwe studenten en een zwembad! Komt allemaal wel goed dus!
Gisteren naar Rayman (jaja van tv) geweest in het theater. Was echt super stoer. Voor 15 euro zit je daar en wordt je 3 uur lang vermaakt. Ik snap de grappen echt een stuk beter nu in de cultuur meemaak en hier ben. Die surinaamse vrouwen gingen echt helemaal uit hun dak van het lachen, zo uitbundig! Hij begon met Tante Es, super mooi. Daarbij naast veel grappen over Bouterse (ja de president nu hier.. brr) ook veel grappen over het gezinsleven hier. Die man durft echt alles te zeggen, maar overal zit een grote kern van waarheid in.
Goed ik heb blauwe vingers! Ik wil iedereen trouwens bedanken voor de leuke reacties! Ik beloof iig dat ik voordat ik in Nederland ben weer een verhaal type. Dat is iig een belofte waar ik me aan kan houden! Ik ga het weekend naar Galibi, schildpadden kijken en naar de gevangenis in Frans Gyana, heb er zin in! Vanuit het mooie Paramaribo Biegie Brassa!