Brownsberg ~ Prisiri Fit Camp

Goedemorgen!
Terwijl de tien hanen van hierachter nog steeds niet weten wanneer ze moeten kraaien (en dus maar van 03:00 tot 10:00 uur kraaien) is de zon al weer warm aan het worden. Terwijl de klok mijn hier verteld dat het 7:57 uur is en dus veel te vroeg om nu al weer achter de laptop te zitten. Wie namelijk dacht dat ik lekker mijn beroep al fysiotherapeut denkt uit te voeren, heeft het deze weken mis. Typemiep, regelneef en telefoonslijmer zul je nu meer onder het woord Ilse in het woordeboek vinden. Nog een paar dagen en dan gaat het eindelijk beginnen; Prisiri Fit Camp. Het stressniveau had van mij wel wat lager gemogen,een afspraak maken in Suriname en een tijd afspreken is hier niet op zijn Nederlands! Maar om jullie alvast een beetje een voorproefje te geven de week in het kort:

Zaterdag: welkom, educatief praatje voor ouders over eten en bewegen,welkomsspelllen kinderen, boksen met proffesionols!, snack maken, schildercursus (voor gordijnen).
Zondag: Zumba, balsporten, spinning, zelf koken en naar het grote boksfestival!
Maandag: zwemmen, smoothies maken, stormbaan, zelf koken en spooktocht!
Dinsdag: Letitia Vriesde (atletiek), uit eten, spelletjes middag, dansworkshop (dansschooleigenaar) en gezelschapspellen avond.
Woensdag: Djulz, zelfverdediging, BBQ (gezond), ouders en kinderen competitie bewegen + koken
Donderdag: voetbal, speurtocht, picknick, circuit, zelf eten maken.
Vrijdag: Wateractiviteiten op het veld, zwembad, oud Hollandse spellen, afsluiting.
Even de tussenstand lieve mensen, ik ben jullie echt zeer en zeer dankbaar!: 427,50 EURO
Als we het hebben over een koers van 4.20 - - -> 1795.50 SRD!!!!
Maar zo als beloofd nog het verhaal over Brownsberg.
Ilse haar grote hobby, om kwart voor zes opstaan. Uitgerust in een supersexy wielerpakje met birckenstocks eronder, een grote tas op mijn rug en een hangmat achterop mijn Gazelle fiets, op weg naar Zus & Zo. Hop Hop met zijn alle in de stadsbus op weg naar Berg en Dal. Halverwege stonden we nog even stil om wat drinken te halen, helaas bleef de bus ook stil staan. Maar nadat tien mensen duwend en rennend de bus in zijn gesprongen, konden weer verder. Creatief blijven denken hier. Bastiaan was met de grote gele Ford met de fietsen achterop. Die had vrijdag nacht nog een domper toen het hek met fietsen niet onder zijn poort scheen te passen. Dus hij met almetal 3 uur slaap en een drukke week begon zijn weekend al goed.
Op de fiets bij Berg en Dal en dan 18 km naar de voet van de berg. Een aantal hadden nog nooit op de mountainbike gezeten, dus werden wegwijs gemaakt met versnellingen. Mooi stuk om te fietsen, maar gloeiend landschap op zijn Limburgs. Hapje drankje en toen ging het toch echt beginnen; de klim van de Brownsberg. Tien kilometer afzien zou het worden. Het collectieve gevoel was aan de voet van de berg over. Etto en Bastiaan zitten al drie maanden te roepen dat ik mee moet die berg op. En eigenlijk willen we allemaal als eerste boven komen. Dus hup Etto Bastiaan en ik laten wegfietsend onze billen zien aan de rest, om ze boven weer te ontmoeten. Bastiaan werd na een kilometer of 2 gebeld, dus stond even stil. Wij zaten in een klim dus gingen gestaag verder. Hij kwam en bijna weer bij toen hij voor het eerst zijn ketting eraf kreeg. Samen met Etto ging ik naar boven over de bauxiet weg met veel grind en scheuren, dit is echt gaaf. Voordeel dat Etto de berg ongeveer al 15 keer op gefietst is (als het niet meer is) dus elk steentje weet te liggen. Eh.. Etto hoe lang duurt dit steile stuk? Helpt een hoop. Na een kilometer of zes liep Etto langzaam uit en koos ik mijn eigen tempo. Nog geen kilometer later fietste hij weer naast me, gezellig dacht ik zo. Maar de grote beer had het moeilijk. Dus reed ik daar aan kop, ghehe triomf kwam wel beetje opzetten. Fietsen fietsen fietsen, maar het venijn zat hem in de staart, 1,5 km steil omhoog. Op mijn tandvlees omhoog tot ik kramp kreeg en geen idee had hoe ver ik nog moest. Even wachten op de gids dan maar, dus huppelen en strekkend de kramp er uit te halen, was Etto toch wat verder dan ik gedacht had. Maargoed ik zag een grote zwarte stip verschijnen. ETTO, hoe ver nog? 300 meter tot de top. Oke hup Ilse weer op de fiets en heel hard omhoog fietsen. Totaal onder de modder uithijgend van de tocht, toch als eerste boven! Aantal minuten later kwam Etto en daarna Bastiaan. Hij had nog 2 x zijn ketting er af gehad, dus het geluk zat hem niet mee. Na een heerlijk gezonde maaltijd nog een wandeling gemaakt naar de top. De dag erna nog wat rondgefietst naar de zendmast van Telesur. Het had alleen de hele nacht ongeveer geregend dus enorme plassen. Voor we dus omlaag gingen zagen Rogier, Marieke en ik er al uit als moddermannetjes.
Door de vele regenval één nadeel, terug wel over klei was spek en spek glad. Respect voor de mensen die voor de tweede keer op een mountainbike zaten. Gelukkig zat ik vastgeklikt aan de fiets, anders had ik me niet op mijn gemak gevoeld. Aantal toch wel redelijk naar gevallen, stukke schouder, wat schrammen op het been etc. Bastiaan spande wel echt de kroon, naar eigen zeggen blokeerde zijn rem, waardoor hij volop op zijn kin viel. Twee enorme gaten van 2,5 cm breed en bijna wel 1 cm diep. Maar zo onder de adrenaline dat hij geen pijn had. Ook zijn hand, heup, borst en been waren behoorlijk gehavend. Omdat er een busje vaststond berg op, kon de volgauto er niet snel langs, waardoor hij zelf naar beneden heeft gefietst. Daar naar de EHBO waar ze hem goed hebben verzorgd.
Wij rustig wachtend bij een klein restaurante, waar we heerlijke soep hebben gehad. Het laatste stukje, terug naar Berg en Dal fietsen. Iedereen was al vooruit, want door de medische hulp waren we in tijd wat uitgelopen. Dus terwijl ik heerlijk rustig naast Esther fiets komt Etto voorbij, komt fietsen. Als een stelletje debielen gefiets, 25 minuten en we waren bij Berg en Dal, helemaal buiten adem en bezweet. Die man kan fietsen!
Heerlijk in de bus naar huis waar we nog een wilde luiaard hebben gered die langzaam (duh) de straat overstak. Daarna wilde de Ford van Bastiaan niet starten, dus hij had ipv alleen pech op vrijdag de 13e het hele weekend pech. Na een aantal minuten belde ze gelukkig dat het gelukt was en zijn we veilig weer thuis aangekomen. Het avontuurtje Brownsberg dus!
Natuurlijk nog veel meer te vertellen. Heb onderandere nieuwe huisgenootje, super meiden. Dus er wordt genoeg gek gedaan! Beetje als gids gefuncioneerd en voor de rest hard aan de slag geweest. Ik zie dat het tijd wordt om te ontbijten en te douche. Zo, als het goed is, mijn laatste kindje voor mijn kamp. Dan kan ik eindelijk groepen maken en met de indeling verder.
Nogmaals heel erg bedankt voor jullie steun! Ik zal een dagboekje bijhouden op het kamp. Een week geen internet, dus dat wordt na 3 september dat jullie weer bericht krijgen.
Liefs!