Laatste werkdag 25-10-12
Door: Ilse Pastoor
Blijf op de hoogte en volg Ilse
27 Oktober 2012 | Suriname, Paramaribo
Het gevoel in mijn buik herinnerd mij aan de dag van vandaag. Een routine of gewoonte went eigenlijk best wel snel. Binnen een afzienbare tijd raak je gewend aan iets waar je je aan vast kan houden. De onzekerheden worden langzaam minder en je groeit in wat je doet. Vertrouwen op je kunnen en doen waar je gelukkig van wordt en je leuk vindt. Mijn laatste werkdag…
Terwijl ik dinsdag mijn ‘exit gesprek’, zoals Bas dat noemde, had(‘Ik noem het liever een geslaagde eindevaluatie’) gleed het jaar voorbij. Wat hebben we allemaal gedaan, wat is er gebeurt en hoe ziet de komende maanden eruit. Het besef, ik ben weer veranderd.
De afgelopen jaren [of begin ik nu echt oud te worden haha] zijn energiek, avontuurlijk en met een noodgang gegaan. En doordat leuk op leuk opstapelt en nieuwe uitdaging op nog een mooie uitdaging,is afscheid nemen een nieuw leven en contacten opbouwen een deel geworden wat er bij hoort. Leerzaam, soms vermoeiend, maar vooral genieten terwijl het gebeurt en het afsluit. Zoals ik al eerder schreef, wat bof ik eigenlijk dat veel dingen lukken en kunnen. Natuurlijk is er dit jaar ook veel veranderd en zijn er zeker ook mindere momenten geweest, maar waar ik ook was geweest, deze dingen gebeuren.
Veel vragen komen toch naar boven, nu de laatste week bijna aanbreekt. Wanneer zie ik de mensen weer die mijn vrienden zijn geworden. Het is dan mooi om te horen dat iedereen aangeeft dat het geen afscheid nemen is want daar ben ik nog veel te jong voor. ‘Ga je dromen achterna en maak met hetzelfde enthousiasme vrienden met nieuwe culturen en geniet thuis weer van je omgeving. Gebruik je hoofd en zoek een uitdaging. Leer een stap terug te doen soms, geniet van het moment en soms is voldoende prima. Het is zonde om twee van de tweeënvijftig weken emotioneel te zijn omdat je weggaat. Die smile willen we tot aan Zanderij (vliegveld) zien!’
Als mijn buik de een na laatste zin wat beter begreep, zou het wel wat makkelijker ontbijten zijn. Zouden mijn ogen wat minder zwaar aanvoelen omdat ik dan zeker een uurtje of twee langer had geslapen. Het voordeel is nu wel dat ik twee uur eerder wakker was en kan genieten van de strak blauwe hemel en de zon heb zien opkomen tegen de muur. Een land zonder seizoenen waardoor ik zon kan kijken op mijn muur om te weten hoe laat het is.
Rust, een glimlach, lichte gezonde spanning, een trots gevoel.
Ik kan nu een heel emotionele zin schrijven over de dingen en mensen die ik ga missen. Ik besluit toch om er nog vol van te genieten en goed in mijn op te nemen. First things First.
Ik ga ontbijten!
Terwijl ik dinsdag mijn ‘exit gesprek’, zoals Bas dat noemde, had(‘Ik noem het liever een geslaagde eindevaluatie’) gleed het jaar voorbij. Wat hebben we allemaal gedaan, wat is er gebeurt en hoe ziet de komende maanden eruit. Het besef, ik ben weer veranderd.
De afgelopen jaren [of begin ik nu echt oud te worden haha] zijn energiek, avontuurlijk en met een noodgang gegaan. En doordat leuk op leuk opstapelt en nieuwe uitdaging op nog een mooie uitdaging,is afscheid nemen een nieuw leven en contacten opbouwen een deel geworden wat er bij hoort. Leerzaam, soms vermoeiend, maar vooral genieten terwijl het gebeurt en het afsluit. Zoals ik al eerder schreef, wat bof ik eigenlijk dat veel dingen lukken en kunnen. Natuurlijk is er dit jaar ook veel veranderd en zijn er zeker ook mindere momenten geweest, maar waar ik ook was geweest, deze dingen gebeuren.
Veel vragen komen toch naar boven, nu de laatste week bijna aanbreekt. Wanneer zie ik de mensen weer die mijn vrienden zijn geworden. Het is dan mooi om te horen dat iedereen aangeeft dat het geen afscheid nemen is want daar ben ik nog veel te jong voor. ‘Ga je dromen achterna en maak met hetzelfde enthousiasme vrienden met nieuwe culturen en geniet thuis weer van je omgeving. Gebruik je hoofd en zoek een uitdaging. Leer een stap terug te doen soms, geniet van het moment en soms is voldoende prima. Het is zonde om twee van de tweeënvijftig weken emotioneel te zijn omdat je weggaat. Die smile willen we tot aan Zanderij (vliegveld) zien!’
Als mijn buik de een na laatste zin wat beter begreep, zou het wel wat makkelijker ontbijten zijn. Zouden mijn ogen wat minder zwaar aanvoelen omdat ik dan zeker een uurtje of twee langer had geslapen. Het voordeel is nu wel dat ik twee uur eerder wakker was en kan genieten van de strak blauwe hemel en de zon heb zien opkomen tegen de muur. Een land zonder seizoenen waardoor ik zon kan kijken op mijn muur om te weten hoe laat het is.
Rust, een glimlach, lichte gezonde spanning, een trots gevoel.
Ik kan nu een heel emotionele zin schrijven over de dingen en mensen die ik ga missen. Ik besluit toch om er nog vol van te genieten en goed in mijn op te nemen. First things First.
Ik ga ontbijten!
-
27 Oktober 2012 - 07:56
Inge:
Ey Ilse,
Blijf genieten! :-) en ondanks je glimlach toch sterkte om je geliefde SU (weer) gedag te zeggen!
X -
27 Oktober 2012 - 10:12
Dave:
hey skat,
tot volgende week! -
28 Oktober 2012 - 00:37
Linda Van Asselt:
he ilse, geweldig hoor om al je verhalen te lezen, zal het gaan missen :), dus nu eerst maar weer terug naar je eiland en wie weet daarna weer iets anders moois gaan ervaren, heerlijk dat je er zo van geniet en alles mag en kan ervaren, lieve groetjes en onthoud dit nemen ze je mooi niet meer af :) -
28 Oktober 2012 - 21:05
Heike:
pfft, wat weet je toch alles weer mooi te omschrijven. Is het schrijven misschien ook een nieuwe uitdaging? goede reis en tot gauw op ons gouwe bolletje! -
29 Oktober 2012 - 09:47
Ingrid:
hoi meissie,
volgende week zitten we saampies weer aan de keukental,goed he!!geniet nog ff van de warmte daar.Dikke kus xxxxxxxxmama -
01 November 2012 - 13:21
Lianne:
Ik snap wat je voelt ! Moeilijk maar hier in nederland wachten al die andere lieve leuke mensen die jou enorm hebben gemist. Alvast een goede reis lieverd. x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
