2e weekend al!

Het tweede weekend al weer. Kom je in een land waar alles op zijn beloop gaat, maar die tijd tikt hier toch zeker net zo hard als in Nederland. Een hoop gebeurt en beleeft na de laatste keer dat ik wat op mijn site schreef. Even een korte opsomming; huisgenoot is gekomen, bijzondere weeromstandigheden meegemaakt, zelf eten gekookt, Paramaribo verkent en de eerste week stage zit er al op.
Laten we beginnen met mijn lieftallige huisgenootje: Marjolein. Tsja wat moet ik daar nu over zegge.. Top mens. Enorm veel lol door onze enorm flauwe humor. Gelukkig maar, want we zitten met zijn tweeën in dit huis, waar vijf kamers zijn. Wat dus wel maakt dat we enorm balkon (met tralies tot aan het dak), woonkamer en keuken tot onze beschikking hebben.
Die enorme keuken is een mooi opstapje naar het volgende stukje. We zijn namelijk op jacht geweest naar eten hier. Je moet je voorstellen dat ze weinig groente serveren en dat alles enorm vet is. Ons doel dan ook om zelf te gaan koken, op de Surinaaamse manier. Dan heb je twee opties, de grote markt langs de pier of één van de ontelbaar Chineese etenwaren shopjes. We hebben ondertussen allebei uitgeprobeerd. De markt is echt wonderbaarlijk om te zien. Allemaal ongelijke oude antieke tafels aan elkaar geplakt, minimaal 6 x de grote van Ons Genoegen. Het ziet er letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen en als blanke wordt je dan ook betiteld als Bakra, is ons geval natuurlijk sexy Bakra’s. Aan aandacht van mannen trouwens echt geen tekort, ze slissen hier wat af en voorbij lopen zonder iets schunnigs te zeggen, komt ook niet in hun woordenboek voor. Maargoed met zijn tweeën tussen alle getinte mensen, hebben we een aantal groente meegenomen en zijn we naar hun recept gaan koken. Ook de Chinese supermarkt op de hoek helpt ons met adviezen en kent onze namen al. Ondanks dat we afentoe vergeten om de bittere (iegh) steel er uit te halen, zijn we apentrots dat wij zelf maaltijden maken. Ongeveer 70 % van de studenten kookt niet veel hier. Komt ook omdat uit eten gaan maar omgerekend 10 tot 15 euro is. Iets halen, lig je helemaal van dubbel, 2,5 – 5 euro p.p. Gisteren hebben we gezondigd en hebben we in restaurant Jasmine heerlijk zitten eten. Daarna zijn we naar De Dijk (jaja dé Nederlandse band) geweest, met dress code Oranje. Ze doen hier echt niets aan koninginnendag, behalve al die Nederlanders natuurlijk.
Volgende huppeltje naar vandaag, de ‘dag van de Arbeid’, een nationale feestdag. Betekend dat alle winkels dicht zijn en Telesur (de KPN van Suriname) een loop organiseert. 15.000 inschrijvingen van Surinaamse mensen die de 5 km gaan wandelen of 10 km gaan lopen. Waarschijnlijk wordt er vooral voor het presentje gelopen, iets van wat gratis beltegoed en een shirt, want na de eerste week stage kan ik niet zeggen dat Surinamers die ik gezien heb iig graag bewegen. Ik sta met mijn stageadres op het onafhankelijkheidsplein om mensen bewust te laten worden van het nut van bewegen en gezond eten. Voorbeeld vraag: welke maaltijd heeft u in de afgelopen 5 km wandelen verbruikt. Dan moeten ze kiezen tussen roti, fruithap en nog iets. Goed initiatief, ze zijn hier nog niet zo bewust van eten en bewegen als ik Nederland. Overgewicht, diabetis en hypertensie is een groot probleem bij de verschillende bevolkingsgroepen en leeftijdsgroepen.
Over mijn eerste week stage. Ik vind het echt super leuk, leer heel veel en wordt ook echt wel voor de leeuwen gegooid. Bastiaan (mijn stagebegeleider) was een paar dagen op congres geweest, dus veel mensen belde op maandag al. Tsja dan sta je daar met de patiënt, ga het maar even doen. Merk dat ik hier nog in veel dingen kan groeien. Naast de ‘gebruikelijke technieken’ uit te voeren, daarnaast ook veel nieuwe technieken, is communicatie waar het allemaal om draait. Ben nu in een land dat een bepaalde cultuur heeft en manier van communiceren, maar binnen die cultuur heeft iedereen weer zijn eigen cultuur. Een Hindoestaan reageert op dingen weer anders dan een Creool of Chinees, al zijn het allemaal Surinamers. Van de week een echt bosnegerin gehad, die dus ook geen Nederlands sprak en gebrekkig Surinaams met Bastiaan. Daar wordt ik over het algemeen echt wat verlegen en onzeker van. Stond van de week ook naast een man van 1.97 m, in - en - in zwart en 135 kg. Je moet je voorstellen dat ik als in- en- in witte, onder de indruk was. Het ijs moet bij de meeste even breken. We spreken dan wel allebei Nederlands, maar daar houdt het mee op. In taal kan veel gevarieerd worden, qua interpretatie, woord gebruik etc. De één wil bij zijn achternaam en met U worden aangesproken, terwijl de ander na de eerste behandeling de kamer uitloopt en zegt: nou schatje tot de volgende keer he (op zijn Surinaams he;)). Er wordt in de praktijk veel aan groepslessen gedaan, bij verschillende patiënten. Van de week al een aantal gedraaid, leuk en leerzaam;). Ook al een aantal patiënten zelf onderzocht en behandeld, toch een verdomd leuk beroep! Komt iemand kernment van de pijn binnen en een voorzichtig lachje is te zien op het moment dat hij een uur later de kamer verlaat.
Natuurlijk ook nog even wat over Paramaribo zelf vertellen. Je moet het je voorstellen als de in deling als ik Amerika, rechte blokken. Daar zie je echt krotten met golfpaten, gewone huizen, filla’s en stukken ‘oerwoud’. Het is de gewoonte om bij de geboorte van een kind een stuk grond te kopen, voor als het kind later groot is, dan kunnen ze daar een huis bouwen. Nu is het geval dat heel veel Surinaamse studenten naar Nederland vertrekken niet meer terug komen. Dit zorgt ervoor dat wij uitzicht hebben op 150 meter hoogstaand groen, met palmbomen en al. Met de kavels grond wordt dus niets meer gedaan, maar omdat het een eigenaar heeft (wat vaak moeilijk is na te trekken, na vertrek in Nederland) kunnen ze ook weinig doen of hun er op aanspreken. Het verschil tussen arm en rijk is hier echt aanzienlijk. Gisteren door heel Paramaribo gefietst, wilde mijn visum verlengen, maar was 10 minuten te laat omdat ik verdwaald was. Je gaat ook niet zo maar even in je eentje stil staan om de kaart te pakken. Je hebt een geasfalteerde weg (15 jaar geleden ongeveer geasfalteerd), zijstraten zijn zandweggetjes, iedereen leeft op straat omdat hun huis (krotje) niet echt leefbaar. Het is hier natuurlijk wel lekker warm en de gezelligheid ligt op straat. Daarbij was ik in een buitenwijk waar niet vaak blanken komen en je nog meer aandacht hebt van de mannen die seks, kinderen of geld willen. Doordat ik verdwaalde heb ik veel gezien, indrukwekkend en zeker ook mooi. Zowaar een fietspad gevonden, wat ongeveer doet denken aan stenen mountainbikepad. Ik rij hier trouwens op een fiets van Texel. (Ik heb de groeten gedaan Cora;). ) Je kan je pas voorstellen hoe het hier is als je er bent.
Ook nog even wat over het weer, blijft toch Nederlandse gesprekstof. De eerste twee dagen waren blaffend heet, alleen maar in de schaduw gezeten, met factor 50 als trouwe vriend. Daarna is het regenseizoen met veel bambarie ingeluid. Binnen een uur waren alle straten ongeveer blank, verschil tussen watertje en weg was niet meer zichtbaar en veel huizen ondergelopen. Marjolein en ik hebben er na een kwartier wachten doorheen gefietst en dit was letterlijk dat je met je trapas door het water ploegde. Koud krijg je het toch niet, met nog steeds een temperatuur van 24 graden +. Verzopen Bakra’s die helemaal dubbel lagen, foto’s volgen. Gisteren vooral gewolkt geweest met regen, dus ik factor 30 als nieuwe vriend, maar de rode strepen waren te zien. Geen zonnestraal gezien, maar verbranden en bruin worden doe je toch.
Ik vergeet vast nog een heleboel te vertellen, maar wel even genoeg leesvoer voor jullie. Nog wel wat opmerkingen en vragen aan een aantal!
Folmer: Sorry sorry sorry dat ik je verjaardag gisteren ben vergeten, als nog van harte!!
Cora en Hans: Ik heb de groeten aan Eto en zijn vrouw, via de vrouw die de fietsen daar verhuurd.
Teun: Heel veel beterschap!
Iris: Topper dat je je rijbewijs hebt gehaald!
Renske: Hoe was je vakantie met David?
Martine: Hoe was het roeien in de Groningse grachten?
Texelaars: Hoe was de Meierblis?
Stephanie, Alien en Lieke (etc): Hoe bevalt stage?
Pap en mam: veel sloopplezier en maak wat moois van het schuurtje!
Dave en San: hoe is het met de verbouwing? We moeten even snel skypen.
Jur: Al Surinaams gekookt in de Waal?
Marije: hou van je!!