Stukje in de Wealder

Door: ilsepastoor

20 Juni 2010 | Suriname, Paramaribo

Geen excuus, maar vorig weekend stuk voor de Wealder getyped en deze week druk. Maar vandaag komt een nieuw stuk. Hier alsvast het stuk van de Wealder, met foto's!
Liefs

Fawaka?

Terwijl het zweet over mijn rug loopt van de warmte, luister ik naar de regen die met bakken tegelijk uit de hemel komt vallen. Het klink alsof de NS trein over het station Groningen raast. Het asfalt wordt bedekt met een laag water. Een half uur geleden was de lucht nog strak blauw, nu bewolkt een enorme bui, máár nog steeds 35 graden. (jippie!) Wedden dat over tien minuten al het water weer weg is en de hemel weer helderblauw.

Suriname.. een heel bijzonder land. Ik zal beginnen bij het begin, namelijk de aswolk vanaf IJsland, die mijn avontuur met vijf dagen deed uitstellen. Ik werd uit de sportles bij Sandra getrokken door Jur, omdat SLR bedacht had dat ik de dag erna moest gaan vliegen. Spullen in binnen no-time weer (!) ingepakt en samen met mijn ouders richting de laatste boot. Een bizar afscheid, waar je naar je ouders kijkt en weet dat je ze 5,5 maand niet gaat zien. Staan ze dan, arm in arm, tranen in hun ogen en een vertrouwde lach die zegt: ‘alles komt goed’. Daar liep ik dan door de gate op weg naar mijn vliegtuig, samen met nog drie honderd donkere opgewekte mensen die terug gaan naar huis of familie. Met de vraag; ‘Waar ben ik aan begonnen?’ Gelukkig werd die vraag al tijdens de negen uur durende vliegreis beantwoord: een hele mooie grote uitdaging! Ik was als bakra (blond meisje) natuurlijk een hele bezienswaardigheid en interessant om tegen te praten. Na negen uur vliegen keek ik uit het raampje waar ik, langs de ijskristallen kijkend, een enorm oerwoud met een bruine kronkelende rivier zit te kijken. Stap het vliegtuig uit en sla bijna achterover. De heetste sauna in Peize is er niets bij. Zo’n felle zon heb ik nog nooit gezien en gevoelt. De hitte was ondragelijk!
Op weg naar mijn ‘nieuwe thuis’.. Want ja Ilse, je zit hier nog vijf en halve maand. Wat over ginds voelde als: je zit hier nog vijf heeeellleeee lange HETE maanden, helemaal alleen. Weer de vraag: waar ben je aan begonnen? Gelukkig verwaagde de vraag na twee minuten al naar de achtergrond, ik keek mijn ogen uit. Wat een oerwoud! Raar man, ik rij links! Wat veel zwarte mensen! Ze spreken Nederlands, toch? Ik begrijp ze niet helemaal, raar. Noemen ze dit een weg? Het lijkt wel gatenkaas!? Waarom doet de snelheidsmeter het niet? Een spiegel die uitkijkt naar je bumper? Ja dat is serieus om bumper te kleven!? Waar ben ik beland?? Goed, ik was al een kwartier in Suriname.. Die dag op sleep touw genomen door een andere student hier en ik was nog geen twee uur in de stad of had al een (tamme) luiaard vastgehouden (slik!).
Het is bizar dat je binnen negen uur in zo’n andere wereld kan zijn. Het vreemde is nog wel dat er opeens zoveel donkere mensen om mij heen waren, die Nederlands spraken. Gelukkig kan ik jullie naar zeven en halve week melden dat ik al helemaal gewent bent. Het leven begint hier namelijk al heel normaal te verlopen. Overdag stage, ‘s avonds eten, kletsen en slapen. In het weekend leuke dingen doen. Daarom zal ik eerst maar even jullie op de hoogte brengen van mijn stage. Ik loop stage in de praktijk BoeroeSwing van Bastiaan de Boer. Een praktijk die bestaat uit twee fysiotherapeuten een diëtiste. Naast fysiotherapie doet hij veel aan preventietraining in groepen. Dus ik geef een aantal uur spinningles en gewone sportlessen aangepast aan de pathologie van de mensen. Zo zijn hier enorm veel mensen met suikerziekte, hoge bloeddruk en overgewicht. Beweging is bij al deze groepen erg belangrijk. Ik leer een hele hoop zowel bij groepstraining als ‘individuele’ fysiotherapie. Gelukkig was mijn tussenbeoordeling erg lovend. Kan steeds beter met de cultuur en de mensen overweg. Over drie weken zit mijn stage er al op! Het gaat echt snel! Maar ik ben niet alleen voor stage naar Paramaribo afgereisd. Ik ga namelijk nog 10 weken een project doen in Paramaribo om een zomerkamp voor kinderen met overgewicht op te zetten. Een enorm probleem, wat veel dieper zit dan alleen het eet- en beweegpatroon. Het is een cultuur die je moet gaan veranderen, dus een zeer grote uitdaging. Begin september is het de bedoeling dat het daadwerkelijk gaat plaatsvinden. Daarna komen mijn ouders nog voor twee weken en dan zit het er al weer op.
Naast serieuze dingen, natuurlijk ook genoeg gekkengeit. We zijn al een aantal weekendjes weggeweest. Zo heb ik in zwart water gezwommen bij Colakreek. Daar met zijn drieën in een hutje van drie bij drie geslapen in een hangmat. Heel fijn dat het een dag stortregende en dat het dak, zijkanten waren er namelijk niet, half lekte. Maar lekker knus! Een weekendje naar de schildpadden geweest op Matapica. Een schilpad legt zo’n 300 eieren, die lijken op glibberige pingpongballen (ieuw!), heel bijzonder. Je hoort de schilpad ook echt kreunen en ze traant erbij. Ik heb ook nog een klein schilpadje vast gehouden van een dag oud. Het was lekker aan het strand met hoge golven, dus helemaal het Texel gevoel. Alleen hier waren wel zandslangen, wat voelt dat vies aan! (Ze zijn niet giftig hoor en een Surinamer had ze gevangen) Een fantastisch mooie tocht met een soort bananenbootje door het oerwoud terug naar de bewoonde wereld. Het binnenland is zó mooi! Ook zijn we naar het Brokopondomeer (stuwmeer) geweest. Heel bijzonder dat je over een meer vaart waar dode bomen uit het water steken. Daar hebben we met vijftien man op eilandje gezeten, waar twee vissers gewoon echt leefde. Anderhalf uur varen wat er een klein supermarktje te vinden, maar ze leefde vooral van water en vis. Daar heb ik dan ook voor het eerst in mijn leven gevist en wel: PIRANJA’S en Toekoenarie. Piranja’s hebben zoveel graten dat ik maar een klein stukje heb geproefd, maar Toekoenarie is echt super lekker! Vorig weekend zijn we met de ouders van mijn huisgenootje (Marjolein) naar de plantages wezen fietsen, erg mooi en leuk! Ondertussen ook eens goed te stappen geweest en we hebben Paramaribo zelf natuurlijk al uitgebreid verkent. Het is echt een dorp en ik ken al net zo goed de weg als in Groningen. Mijn verdere avonturen zijn allemaal uitgebreid op mijn site te lezen: ilsepastoor.waarbenjij.nu . Wat ik nog wel even leuk vind is om jullie even een beeld te geven wat Suriname/ Paramaribo nu is. Dus lees en beeld in:
Begin in de chillmoed; No spang! En dan bedoel ik echt maak je niet druk. In Suriname is morgen namelijk volgende week in Nederland. We beginnen even bij mij op het balkon met een flesje water uit de koelkast, want 3 liter per dag is wel nodig. Het is 35 graden en enorm benauwd. Ik kijk door het balkon met enorm voor tralies ervoor. Ik pak mijn fiets, want alleen bakra’s fietsen. Wel te verstaan een echte Texelse fiets! Er zijn geen fietspaden en o ja we fietsen hier links. De taxichauffeurs en ander verkeer raast over de zozo geasfalteerde wegen, komen naast je rijden en sissen en fluiten naar je. Als je namelijk geen aandacht krijgt als bakra ben je echt heel lelijk (citatie van mijn huisbaas, een echte Creool).Om je heen zie je een enorm verschil tussen rijk en arm. Dat betekend enorme villa’s met echte krotjes (zoals je op tv zien in achterstandswijken) ernaast. Daarnaast een hele oppervlakte groen. Dit komt omdat het de gewoonte is om een perceel te kopen voor je kinderen als ze geboren worden. Één probleem, de meeste kinderen blijven in Nederland , omdat ze daar studeren. Dus het landschap is heel gevarieerd; arm, rijk en bush bush met enorm groene bomen! Je ontwijkt alle auto’s en negeert het geblèr op je heen. Je hoort iets in de verte en binnen tien seconde ben je tot op het bot nat, een stortbui. De straat ligt opeens onderwater en het wordt grijs. Je komt bij het centrum aan en ziet binnen een straal van honderd meter de MC Donald, Burger King en KFC. Gezond!? Surinamers doen alles in de auto en houden niet van lopen. Dus het is dan ook voor elke winkel of eetgelegenheid enorm druk met geparkeerde auto’s. We rijden door naar de waterkant waar je een Surinaamse vrouw met kleren en al in het water ziet liggen. Ja, heel bizar maar zwemmen doen ze hier met kleren aan! (Je bent toch zo weer droog) Je hoort getoeter van een auto. Een toeter wordt hier gebruikt om aan gedag te zeggen, rot op te zeggen, voorrang te geven, voorrang te nemen en te bedanken. En ja na twee maanden weet ik welke toeter waar voor is. Vooral peeeeeeph, dus zout op! komt geregeld voor. Nadat de peeeeeph is geweest, wordt je bijna van je fiets afgereden. Een rijbewijs haal je hier namelijk binnen 8 lessen voor een totaalbedrag van 100 euro. Gezakt? Koop je hem toch? We fietsen weer verder en wat opvalt is dat er om de 100 meter een Chinees zit. Niet de eet- Chinees maar de supermarkt-Chinees. Je gaat daar even een flesje water halen en spreekt met een Surinamer en krijgt het over bijgeloof(komt veel voor hier). En hij geeft het advies mee om niet te fluiten na zes uur, want dat roept geesten op. Zo moet je s’ avonds ook achteruit de deur door, dan neem je geesten namelijk niet mee je huis in. Je fiets weer verder en moet wachten bij een horizontaal stoplicht met een teller ernaast waar op aangegeven staat dat je nog 10 seconde moet wachten. Voor de duidelijkheid hebben ze een bord er naast gezet met de tekst: ‘Bij groen dient u op te rijden’. Na vijf minuten fietsen moet je opeens over de stoep verder vanwege een botsing. Als je een botsing maakt, wat hier de normaalste zaak van de wereld is, moet je wachten op de politie voordat je je mag verplaatsen. Politie agenten zijn ook gewoon Surinamers dus dat duurt soms een uur, voordat de verstopping is opgelost. Sowieso is vaststaan van het verkeer heel gewoon, want iedereen doet alles met de auto. Het is tijd om weer richting huis te gaan. Je rijdt nog even langs de Suriname rivier en brug. Je mag niet over de brug fietsen omdat het 70 meter hoog is en zeer stijl. Bij de brug staat het volgende bord: ‘Denk goed na, er is nog hulp!’ Bungiejumpen zonder touw is namelijk bij te veel Surinamers een hobby. Je rijd nog even langs een Chinees om een krant te kopen en ziet daarna, zoals gewoonlijk, een lijk op de voorpagina staan met de tekst: Gisterenavond rond omstreeks 10 uur is er weer een kappartij geweest. Even een intermezzo: Javanen mogen niet gekoeld worden als ze dood zijn, dus binnen 24 uur is de begrafenis. Je moet er ook niet aan denken om een lijk langer dan 24 uur in deze hitte te willen bewaren. Weer terug naar de supermarkt. Je neemt voor vanavond een djogo (1 liter bier in fles) Parbo bier mee en Borgoe (rum) met cola. Eten neem je niet mee, want uit eten gaan is een stuk goedkoper. Je moet nog opschieten want het is bijna tien voor zeven en binnen tien minuten is het van licht, pikdonker. Home sweet home, na net zes gruwelijk lelijke straathonden te hebben ontweken, heb je eigenlijk post van het thuisfront. Je heb namelijk een bepaald aantal brieven nodig voordat ze bezorgt worden, anders is het te veel werk. Je weet toch! Je groet je huisdieren, meneer kakkerlak, mevrouw gekko en muskiet. Je pakt de taxi voor zo’n 7 SRD (ongeveer 2 euro) en gaat lekker uit eten. Onderweg zie je bouwprojecten die meer dan een jaar vertraging op hebben gelopen en enorm grote casino’s waar al het zwart geld mooi wit wordt gewassen. Een auto alarm gaat af en alle geluidjes uit MarioKart komen voorbij. Je ziet huizen op palen, voor de regen en om schaduw te hebben onderweg. Ook zie je bussen, die rijden wanneer ze vol zijn, dus je kan binnen tien minuten of een uur thuis zijn. Je zegt de mensen van het restaurant gedag, maar hoort niets terug. Klantvriendelijkheid hebben ze nog niet uitgevonden. Na een hapje en drankje betaal je zo’n 40 SRD (10 euro) en gaat lekker naar huis. Je gaat in bed liggen, uiteraard zonder deken en met een vertrouwde klamboe om je heen. Op zijn Wealders: een goeie leg!
Ik hoop dat jullie en beetje een beeld hebben gekregen van het leven hier en mijn gebeurtenissen. Als laatste nog een Bigi Brasa vanuit het mooie Paramaribo!
Liefs Ilse
(Site: ilsepastoor.waarbenjij.nu)

20 Juni 2010 - 14:33

Renske:

ja lekker kort koppie!

20 Juni 2010 - 15:27

Teun:

Heyz

gaat de tijd lekker snel en maak je lekker veel mee :)

nice to see

Love you

Xx

20 Juni 2010 - 15:48

Lidia:

Dag lieverd, wat een heerlijk verhaal, wat gaat het super snel allemaal! Je ziet er goed uit, dat mag gezegd worden! Dikke kus uit de Betuwe.

20 Juni 2010 - 19:27

Jur:

heey ils alvast gefeliciteerd met je broer en groetjes uit oostrend

21 Juni 2010 - 10:08

Lianne:

Als ik toch niets om handen had dan kwam ik alles meebeleven ! Liefs van ons alletwee.

21 Juni 2010 - 18:03

Annet:

Hoi Iels!
Nog wel gefeliciteerd met je grote broer, vandaag. Alles verder goed hier. Ruud is geslaagd voor school en Nienke ook. Liefs vd van Bovens!